امام على (ع) مى‏فرمايد:

«لايزهِّدنَّك فى المعروف من لا يشكره لك، فقد يشكرك عليه من لا يستمتع بشى‏ء منه، و قد تدرك من شكر الشّاكر اكثر ممّا اضاع الكافر و الله يحبُّ المحسنين». (نهج‏البلاغه، حكمت 204 )

[ ناسپاسی مردم تو را از کار های نیکو باز ندارد، زیرا کسانی هستند، بی آنکه از تو سودی ببرند تو را می ستایند ، چه بسا ستایش اندک آنان برای تو سودمند تر از ناسپاسی ناسپاسان باشد ]

اينكه گاهى به كسى نيكى مى‏كنى و او قدرشناسى نمى‏كند (و يا ناسپاسى مى‏كند) تو را به كار نيك بى رغبت نكند كه احياناً تو پاداش خويش را بيش از آنچه بخواهى از او بگيرى از دست كسى مى‏گيرى كه هيچ به او نيكى نكرده‏اى.


به هر حال جهان پاداش تو را پس مى‏دهد، ولو از ناحيه‏اى كه تو هرگز گمان نمى‏برى.