این روزها که بازار انتخابات و رقابت و راست و چپ و جناح و حزب خیلی گرم است و خرج های میلیونی بلکه میلیاردی برای تکیه به صندلی سبز بهارستان می شودبا خودم فکر میکنم که آیا واقعا اینهمه تغلی برای خدمت به مردم و ملت و کشور عزیزمان ایران است؟ آیا برای سربلندی این ملت و کشور هست؟

مگه میشه آدم این همه برای خدمت کردن سر و دست بشکونه؟

یاد خاطره ای از یک روحانی زمان امام خمینی(ره) افتادم که به ایشان بسیار تاکید میکردند و فشار می آوردندکه نماینده مجلس مردم قم در آن زمان بشود ولی ایشان قبول نمیکردند بالاخره با اصرار بر اینکه این برای شما یک تکلیف شرعی هست ، قبولاندند که ثبت نام کند ولی روز بعد از انتخابات که ایشان رای نیاورده بود ، دیدند جلوی منزلشان گوسفندی قربانی کرده و شیرینی پخش میکند. پرسیده بودند: حاج آقا شما که انتخاب نشده اید این کارهارو میکنید اگر رای میاوردید و انتخاب می شدید چیکار میکردید؟ ایشان جواب داده بودند اتفاقا چون رای نیاوردم قربونی و شیرینی میدم ، چون نذر کرده بودم اگر این مسئولیت از دوش من برداشته بشه و از من رفع تکلیف بشه گوسفند قربونی کنم. نماینده مردم یک شهر بودن تو یک مجلس یعنی در روز قیامت جوابگوی آن مردم بودن در تصمیماتی که از طرف اونها گرفته شده.